Szkło to bardzo powszechna forma wykonania elewacji budynków, zwłaszcza o charakterze biurowym lub handlowo-usługowym. Jednak to co z pozoru wydaje się być zwykłą szybą rzeczywistości może być wielowarstwową, skomplikowaną formą materiału budowlanego o różnorakich właściwościach. 

Poniżej kilka najczęściej spotykanych rodzajów szyb elewacyjnych.

Szyba zwykła– jest wykonywana ze szkła typu float. Odznacza się ono powierzchnią bardzo gładką, bo wypolerowaną. Prócz tego jest bardziej elastyczne i wytrzymałe od dawniej stosowanego szkła okiennego. Wadą takiej pojedynczej szyby jest bardzo kiepska izolacyjność cieplna. Zaletą zaś – doskonała przezroczystość (co najmniej 82%).

Szyba ciepłochłonna– popularnie nazywana thermofloat, ma jednostronnie na całej powierzchni napyloną powłokę z tlenków metali szlachetnych. Ta warstewka metalu jest dość miękka. Znajduje się jednak w środku szyby zespolonej. Nie ma więc obawy, że ulegnie uszkodzeniu np. przez zarysowanie. Powłoka odbija do wnętrza pomieszczeń ciepło wypromieniowane z grzejników i żarówek, a także wydzielane przez ludzi, zwierzęta oraz przedmioty. Szybę tę umieszcza się w zestawie od strony pomieszczenia. Jej zalety to zmniejszenie strat ciepła nawet o 30% (w stosunku do zwykłej szyby) oraz ograniczenie zjawiska kondesacji pary wodnej w wyniku podwyższenia temperatury szyby. Wady natomiast to ograniczenie ilości światła docierającego do wnętrza, nawet o 25%, i dość wysoka cena.

Szyba dźwiękochłonna– jest po prostu znacznie grubsza, a zarazem cięższa od standardowej. Przy większej masie tłumienie dźwięków jest lepsze. Może być ze szkła zwykłego, hartowanego lub laminowanego (dwie tafle lub więcej, połączone folią PVB – poliwinylowo-butarylow butarylową). Właściwie w każdym oknie jedna z szyb powinna być grubsza od drugiej przynajmniej o 50%, bo wtedy będą tłumione dźwięki o różnej częstotliwości. Zwykle oprócz szyby o standardowej grubości 4 mm stosuje się szybę 6-mm lub 8 mm. Wprawdzie zestaw szyb o grubościach 6 i 10 mm o wiele skuteczniej tłumi hałas, ale jednocześnie wymaga zastosowania solidniejszej ramy i zawiasów, a to powoduje istotny wzrost kosztów (ponad 15%).

Szyba bezpieczna– ma chronić ludzi przed poważnymi obrażeniami, jeśli ulegnie rozbiciu. Stosuje się szkło hartowane (rozpada się na drobne kawałki o tępych krawędziach, np. niektóre szyby w samochodach), laminowane, klejone żywicą lub zbrojone siatką z drutu (po rozbiciu szyby te nadal stanowią jeden element). Stopień wytrzymałości tych szyb określają klasy O1, O2 – chroniące tylko przed zranieniem – oraz P1, P2 – bardziej odporne na zniszczenie i stanowiące pewne utrudnienie przy próbie ich sforsowania. Najpopularniejsze szyby bezpieczne (laminowane) są zbudowane z dwóch tafli szkła i jednej lub dwóch warstw folii PVB. Oznacza się je za pomocą odpowiednich kodów. Np. 33.1 to szyba klasy O2 zbudowana z dwóch tafli szkła, każda grubości 3 mm, i jednej warstwy folii, a 44.2 to szyba klasy P2 złożona z dwóch tafli 4-mm i dwóch warstw folii PVB. Szyby bezpieczne warto stosować szczególnie w świetlikach dachowych i w oknach nieotwieranych o dużej powierzchni. Zwykle powodują wzrost ceny okna o około 30%.

Szyba absorpcyjna– inaczej nazywana antisol. Pochłania część energii promieniowania słonecznego i dzięki temu chroni pomieszczenie przed przegrzaniem. Szyba absorpcyjna wykonuje się ją ze szkła float barwionego w masie. Przepuszczalność światła maleje do poziomu od 32 do 72%, zależnie od grubości i koloru szyby; dostępne są szare, brązowe, niebieskie, zielone. Trzeba jednak mieć na uwadze, że kolorowe szkło wpływa nie tylko na atrakcyjność elewacji, ale też działa jak kolorowy filtr i w dużym stopniu może zmienić wygląd wnętrza. Dobranie odpowiedniego koloru ścian, zasłon czy tapicerki na meblach może być wtedy nie lada wyzwaniem. Najbardziej neutralne jest szkło w kolorze szarym, ale nie zawsze pasuje ono do przyjętej koncepcji architektonicznej.

Szyba refleksyjna– inaczej nazywana reflex lub stopsol, to także szyba przeciwsłoneczna, jednak o innej zasadzie działania. Może być wykonana ze szkła zwykłego lub barwionego w masie, ale dodatkowo jest pokryta warstwą tlenków metali (lub metali szlachetnych, np. złota, dwutlenek tytanu). Innym rozwiązaniem jest naklejenie na szybę od strony pomieszczenia folii przeciwsłonecznej, która jednocześnie chroni szkło przed stłuczeniem. Warstwa refleksyjna działa jak lustro i odbija część promieniowania słonecznego, nie tylko zapobiegając przegrzewaniu się pomieszczeń, ale także w pewien sposób chroniąc dom przed złodziejami. Utrudnia bowiem ustalenie, co się dzieje wewnątrz. Na dodatek każde jej uszkodzenie lub uchylenie jest z daleka widoczne. Do wyboru są szyby bezbarwne, srebrne, szare, brązowe, zielone i niebieskie. Zastosowanie szyb przeciwsłonecznych zwiększa koszt okien o około 20%.